Skóra łączy nas ze światem zewnętrznym, równocześnie od niego dzieli chroniąc przed jego szkodliwym otoczeniem

Skóra łączy nas ze światem zewnętrznym, równocześnie od niego dzieli chroniąc przed jego szkodliwym otoczeniem W młodości każdy ma taką cerę z jaką przyszedł na świat
To co się dzieje z nią później, zależy od wysiłków jakie wkładamy w jej pielęgnację.

Skóra łączy nas ze światem zewnętrznym, a równocześnie od niego dzieli chroniąc przed szkodliwym otoczeniem. Skóra odtruwa nasz ustrój, reguluje ciepło, chłonie światło, wydziela produkty rozkładu. Jest narzędziem czucia przedmiotów otoczenia, zimna, ciepła i bólu. Spełnia czynności oddechowe i obronne.

Skóra każdego człowieka nosi indywidualne piętno. Objawia się to przede wszystkim w jej rysunku, lecz różni się także barwą, wilgocią, grubością, miękkością, elastycznością, reakcją na światło, czynniki mechaniczne, chemiczne i bakteryjne.

Skóra waży ok. 18-20% ogólnej wagi ciała. U człowieka o wadze 70 kg waży więc ok. 14 kg.

Grubość jej wynosi przeciętnie 1-2 mm i dochodzi do 4 mm, przy czym najcieńsza jest na powiekach i małżowinach usznych. Grubość skóry twarzy nie jest jednolita. Najgrubsza jest na brwiach i wardze. Różne są także właściwości wydzielnicze skóry. Na 1 cm² zyskano w ciągu tygodnia ze skóry czoła 0,12 g tłuszczu, z ramienia 0,015 g, z pleców 0,035 g. Skóra jest barometrem odzwierciedlającym nasz stan fizjologiczny i psychiczny przez przekrwienie (pąsy na twarzy, rumień), niedokrwienie – strach (blady) czy też przez zmiany wydzielania potu.

Mechanizmy regulacyjne w skórze odgrywają niezwykle ważną rolę – dzięki nim tkanki rozwijają się prawidłowo i mogą odpowiednio reagować na zmiany w otoczeniu oraz bodźce zewnętrzne.

Regulacji podlegają procesy wzrostu i różnicowania tkanek; stanowią one m.in. o grubości naskórka, produkcji cementu międzykomórkowego, stopniu pigmentacji skóry, ilości wytwarzania białek fibrylarnych: kolagenu i elastyny, szybkości wzrostu włosów itp.

W miarę starzenia się skóry mechanizmy regulujące funkcjonowanie skóry zaczynają działać słabiej. W rezultacie dochodzi do rozmaitych anomalii : nadmiernego rogowacenia naskórka, ogólnego ścieńczenia i osłabienia funkcji ochronnych skóry, przebarwień, zwiększonej podatności na podrażnienia, wrażliwości na promieniowanie UV.

Czynniki zewnętrzne przyspieszające starzenie skóry to:

promieniowanie UV (szczególnie tzw. ekspozycja bierna, codzienna trwająca przez całe życie),

wolne rodniki i ich prekursory, (jednym z niebezpieczniejszych źródeł wolnych rodników jest ozon zalegający przy powierzchni ziemi, którego źródłem są wytwarzane przez samochody i przemysł zanieczyszczenia), smog: w lecie mamy tu do czynienia z fotosmogiem (działanie światła, ciepła na zawarte w spalinach samochodowych pozostałości benzyny i ropy oraz dymy przemysłowe),

dym papierosowy. Powoduje on przyspieszanie starzenia się skóry i to nie tylko u palaczy, ale również u osób niepalących przebywających w pomieszczeniach zadymionych.

Długotrwałe przesuszenie - skóra sucha pozbawiona tłuszczu traci elastyczność, łuszczy się, pęka przy napięciach i skręceniach mięśni, głównie w miejscach gdzie ruchliwość mięśni jest największa (kąty ust i oczu).

Przeciwstawieniem skóry suchej jest skóra tłusta, łojotokowa. Stwierdza

się ją najczęściej na twarzy, głowie owłosionej- oraz w tzw. rynnach łojotokowych.

Na twarzy stwierdzamy rozszerzone ujścia gruczołów łojotokowych; uciskając je, wyciskamy nich czopy tłuszczu tzw. nitki łojotokowe. Skóra wygląda połyskliwie, jest źle ukrwiona. Skóra tłusta, łojotokowa stanowi podłoże do rozmaitych schorzeń wyprysku łojotokowego trądzika zwyczajnego – powstawania krost czy prosaków.

Skóra mieszana zawiera jednocześnie cechy skóry tłustej i suchej – funkcje skóry nie są zakłócone, skóra jest dobrze ukrwiona i elastyczna.

W określeniu typu skóry pomoże Ci Twoja kosmetyczka lub Twój lekarz dermatolog.

W przypadku wątpliwości – zatelefonuj do lekarza dermatologa – Konsultanta naszej firmy: dr med. Marek Brzewski – Specjalista Dermatolog tel: 0608-472034.